Van Berlijn naar Oostenrijk

Na eindelijk aangekomen te zijn in Berlijn, besloot ik te gaan eten bij de eerste Mac Donalds die ik zag. Het was al bijna 6 uur, want ik was laat vertrokken.
Na lekker gegeten te hebben besloot ik om door te rijden naar 'Spreepark Berlin', een gesloten en vervallen pretpark, die ze langzamerhand weer aan het opbouwen zijn, in het zuidoosten van Berlijn. Ik wou dit graag bezoeken.
Eenmaal aangekomen op de nabijgelegen parkeerplaats, besloot ik om een rondje om het park te lopen om te zien hoe ik het makkelijkst naar binnen kon komen. Dit bleek al snel onmogelijk te zijn, aangezien het pretpark werd bewaakt door een team beveiligers met waakhonden. Ik ben toen maar gaan slapen in mijn auto.

De volgende ochtend wilde ik Berlijn gaan verkennen. Ik had mijn goede loopschoenen aangetrokken en besloot het te voet te doen.
Ik was al meer dan 2 uur kwijt met alleen al het lopen naar het centrum.
De uren vlogen voorbij en rond een uur of 6 kreeg ik te horen dat er een couchsurfersmeeting was in het noordwesten van Berlijn. Ik ben lid van Couchsurfing en dan kan je slapen bij mensen die hierbij aangesloten zijn en hun bed of bank beschikbaar stellen voor reizigers.
Ik had hier mijn eerste dilemma, want moest ik nu teruglopen naar mijn auto en dan erheen rijden of anderhalf uur wachten en er dan naar toe lopen. Ik besloot om er naar toe te lopen.
Eenmaal aangekomen op het adres zag ik niemand van de couchsurferscrew. Ik dacht de eerste te zijn en bestelde me alvast een drankje. Tijdens het wachten raakte ik aan de praat met Claudia, een 56 jarige vrouw die de co-oprichter was van de Duitse Globetrotters (een groep wereldreizigers). Zij nodigde mij uit om mee te doen met hun meeting als mijn groep niet kwam opdagen. Toen de volgende globetrotter arriveerde, besloot ik de couchsurfersmeeting links te laten liggen en de avond met de globetrotters door te brengen.
Hier heb ik de meest fascinerende persoon tot nu toe ontmoet: Mister 1.8. Hij kwam een half uur na de tweede globetrotter.
Mister 1.8 was een 52 jaar oude reus van een man en ook co-oprichter van de Duitse Globetrotters. We gingen met zijn allen aan een tafeltje zitten om wat te eten en te drinken en te wachten op de rest.
Ik zat recht tegenover hem en hij begon mij zijn interessante levensverhaal te vertellen en liet mij foto 's zien van de avonturen die hij had beleefd. Zo vertelde hij met bijbehorende foto's dat hij de laatste 4 maanden door Madagaskar was gereisd en dat hij miljonair was geworden.
Rond een uur of 11 was de meeting afgelopen en moest ik weer het hele stuk teruglopen naar de auto.

De dag erna ontdekte ik de blaren die ik van de vele uren lopen had gekregen, maar gelukkig heb ik een zakmes en hiermee was dit zo opgelost. Ik had Berlijn wel gezien en vertrok naar mijn volgende bestemming.
Tijdens het tanken raakte ik aan de praat met 2 lifters, die op weg waren naar München om te demonstreren tegen de G7 en ik besloot ze mee te nemen.
Het avontuur duurde niet lang, want maar 50 km achter Berlijn, vlakbij Leipzig viel de motor uit en deed niks het meer. Ik kon nog net tussen de auto's door naar de vluchtstrook rijden en heb hier meer dan een uur op de ADAC (Duitse ANWB) gewacht. Zij hebben mij naar de dichtstbijzijnde Renault-garage gesleept. De aandrijfriem van de generator was geknapt en gelukkig hoefde ik niet tot de volgende dag wachten voor de reparatie. Het duurde ongeveer een uur en toen kon ik weer verder rijden. Ik ben op een parkeerplaats van de IKEA in mijn auto gaan liggen slapen.

De volgende dag begon ik weer met alle vertrouwen in mijn autootje naar München te rijden. Onderweg kwam ik weer 2 lifters tegen. Eén zag er uit als Jezus, terwijl de andere een keurige zakenvrouw was. Ik besloot ze mee te nemen naar een festival net onder München. Na alle verhalen aangehoord te hebben die de boeddhistische Jezus te vertellen had, was ik erg uitgeput en ben op de parkeerplaats van het festival in mijn auto gaan slapen, met de belofte dat ik de volgende dag met Jezus door zou brengen.

Eenmaal weer uitgerust besloot ik op zoek te gaan naar Jezus en vond hem al snel in de blauwe rivier, tussen grote groene bergen, bezig zijn kleren te wassen. Na het snel even ruiken aan mijn eigen kleren besloot ik hetzelfde te doen.
Later op de dag was er nog een demonstratie van de hippies. Ik heb nog nooit zoveel politieagenten bij elkaar gezien. Ze liepen door de hele stad en aan het einde was er voor iedereen een warme stoofpotmaaltijd in het hippiekamp. Ik heb hier heerlijk gegeten. Daarna besloot ik afscheid te nemen en ging weer op pad richting Oostenrijk. Ik ben gestopt bij het plaatsje Imst, waar dezelfde avond nog een concert was op een voetbalterrein. Ik heb mijn auto daar maar op het parkeerterrein gezet, waar hij nu nog staat.

En nu is de vraag: "Wat is mijn volgende bestemming".